Natura Vindictae, Artevisione Gallery, Athens, Greece, 2019
Κάρβουνο και τεχνική φουμάζ (καπνός φωτιάς) σε χαρτί, 30x40 εκ.
Charcoal and fumage technique (smoke of fire) on paper, 30x40 cm
Κάρβουνο και τεχνική φουμάζ (καπνός φωτιάς) σε χαρτί, 30x40 εκ.
Charcoal and fumage technique (smoke of fire) on paper, 30x40 cm
Κάρβουνο και τεχνική φουμάζ (καπνός φωτιάς) σε χαρτί, 30x40 εκ.
Charcoal and fumage technique (smoke of fire) on paper, 30x40 cm
Κάρβουνο και τεχνική φουμάζ (καπνός φωτιάς) σε χαρτί, 30x40 εκ.
Charcoal and fumage technique (smoke of fire) on paper, 30x40 cm
Κάρβουνο και τεχνική φουμάζ (καπνός φωτιάς) σε χαρτί, 30x40 εκ.
Charcoal and fumage technique (smoke of fire) on paper, 30x40 cm
Κάρβουνο και τεχνική φουμάζ (καπνός φωτιάς) σε χαρτί, 30x40 εκ.
Charcoal and fumage technique (smoke of fire) on paper, 30x40 cm
Κάρβουνο και τεχνική φουμάζ (καπνός φωτιάς) σε χαρτί, 30x40 εκ.
Charcoal and fumage technique (smoke of fire) on paper, 30x40 cm
Κάρβουνο και τεχνική φουμάζ (καπνός φωτιάς) σε χαρτί, 30x40 εκ.
Charcoal and fumage technique (smoke of fire) on paper, 30x40 cm
English text follows
Για τις ζωγραφικές αποτυπώσεις της πυρκαγιάς
Τα παρόντα έργα αναφέρονται στη ζωγραφική αναπαράσταση αυτού που ονομάζουμε πυρκαγιά. Το αφήγημά τους προκύπτει απο τον συσχετισμό του θέματος με τα υλικά και τις τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν.Το κάρβουνο, η στάχτη και τα στίγματα του καπνού βρίσκονται μετέωρα ανάμεσα στην κυριολεξία τους, ως υλικά αυτά κάθ' αυτά και στην ποιητική τους δυναμική, που αποκτούν στο πλαίσιο αυτού που ονομάζουμε ζωγραφική. Ποτέ δεν επεξεργάστηκαν ώστε να μπορέσουν να αποδώσουν το μέγιστο ως χρωστικές, όπως θα μπορούσε μία λαδομπογιά του εμπορίου. Πραγματοποιήθηκε μία μερική και διακριτική επεξεργασία που είχε σκοπό διττό. Να μπορέσουν να εφαρμοσθούν στην ζωγραφική επιφάνεια λειτουργώντας ως μέσα εικονοποίησης και προβολής και ταυτόχρονα να συνεχίσουν να υπάρχουν ως παρουσίες. Δηλαδή, ως οντότητες που διακρίνονται από τα εγγενή, ποιοτικά μορφικά τους χαρακτηριστικά, ονομασμένες και ενεργοποιημένες νοηματικά, ως σημεία. Εκτός των πιθανών συμφραζομένων που μπορεί να φέρουν κατά την κοινωνία τους, μαρτυρούν μέσω της αίσθησής τους, και το γεγονός της καύσης και της απώλειας μορφών. Αντί λοιπόν να αφεθούν στην γη ώστε να συνεχίσουν να μετέχουν στην ροή της φύσης παγιώνονται ως ζωγραφικές αποτυπώσεις του θέματος της πυρκαγιάς. Ίσως η παγίωση αυτή, να αποτελέσει μία αντίσταση στην λήθη, στην περιοδική αποσιώπηση των πυρκαγιών των δασών και στην κανονικοποίησή ενός πολιτισμικού τραύματος μίας κοινωνίας που βιώνει εδώ και αρκετά χρόνια την απώλεια του πράσινου. Στο συγκεκριμένο έργο έχουν προστεθεί διακριτικά ορισμένες πράσινες πινελιές.Το κείμενο αυτό αποτελεί μία προσπάθεια συνειδητοποίησης προθέσεων. Ευτυχώς η ερμηνευτική δυναμική των παρατηρητών και η ουσία οποιουδήποτε έργου τέχνης εκτείνεται πέρα από τις προθέσεις του παραγωγού του και δεν περιορίζεται από την μερικότητα κειμένων όπως αυτό.
Γεώργιος Μέριανος
About the Painted Impressions of Fire
The present works refer to and concern the pictorial representation of what we call fire. Their narrative unfolds through the correlation of the subject matter with the materials and techniques employed.
Charcoal, ash, and the marks of smoke hover between their literal existence as materials and their poetic potential within the realm of painting. They were never processed to maximize their function as pigments, as a commercial oil paint might be. Instead, they underwent a partial and selective treatment aimed at a dual purpose: to be applied to the painting surface as means of visualization and projection, while simultaneously retaining their presence. In other words, they exist as entities distinguished by their inherent, qualitative, formal characteristics, named and activated meaningfully as points. Beyond the potential contexts they may carry within their exhibition, they also testify, through their very essence, to the act of combustion and the loss of forms. Rather than being left to the earth to continue participating in the flow of nature, they are solidified as painterly traces of the theme of fire. Perhaps this solidification serves as a resistance to oblivion, to the periodic silencing of forest fires, and to the normalization of a cultural trauma experienced by a society that has been witnessing the loss of greenery for several years. In this particular work, a few discreet green touches have been added.
This text is an attempt to consciously articulate intentions. Fortunately, the interpretive power of observers and the essence of any work of art extend beyond the intentions of its creator and are not limited by the partiality of texts such as this.
Georgios Merianos
Τα παρόντα έργα αναφέρονται στη ζωγραφική αναπαράσταση αυτού που ονομάζουμε πυρκαγιά. Το αφήγημά τους προκύπτει απο τον συσχετισμό του θέματος με τα υλικά και τις τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν.
Το κάρβουνο, η στάχτη και τα στίγματα του καπνού βρίσκονται μετέωρα ανάμεσα στην κυριολεξία τους, ως υλικά αυτά κάθ' αυτά και στην ποιητική τους δυναμική, που αποκτούν στο πλαίσιο αυτού που ονομάζουμε ζωγραφική. Ποτέ δεν επεξεργάστηκαν ώστε να μπορέσουν να αποδώσουν το μέγιστο ως χρωστικές, όπως θα μπορούσε μία λαδομπογιά του εμπορίου. Πραγματοποιήθηκε μία μερική και διακριτική επεξεργασία που είχε σκοπό διττό. Να μπορέσουν να εφαρμοσθούν στην ζωγραφική επιφάνεια λειτουργώντας ως μέσα εικονοποίησης και προβολής και ταυτόχρονα να συνεχίσουν να υπάρχουν ως παρουσίες. Δηλαδή, ως οντότητες που διακρίνονται από τα εγγενή, ποιοτικά μορφικά τους χαρακτηριστικά, ονομασμένες και ενεργοποιημένες νοηματικά, ως σημεία. Εκτός των πιθανών συμφραζομένων που μπορεί να φέρουν κατά την κοινωνία τους, μαρτυρούν μέσω της αίσθησής τους, και το γεγονός της καύσης και της απώλειας μορφών. Αντί λοιπόν να αφεθούν στην γη ώστε να συνεχίσουν να μετέχουν στην ροή της φύσης παγιώνονται ως ζωγραφικές αποτυπώσεις του θέματος της πυρκαγιάς. Ίσως η παγίωση αυτή, να αποτελέσει μία αντίσταση στην λήθη, στην περιοδική αποσιώπηση των πυρκαγιών των δασών και στην κανονικοποίησή ενός πολιτισμικού τραύματος μίας κοινωνίας που βιώνει εδώ και αρκετά χρόνια την απώλεια του πράσινου. Στο συγκεκριμένο έργο έχουν προστεθεί διακριτικά ορισμένες πράσινες πινελιές.
Το κείμενο αυτό αποτελεί μία προσπάθεια συνειδητοποίησης προθέσεων. Ευτυχώς η ερμηνευτική δυναμική των παρατηρητών και η ουσία οποιουδήποτε έργου τέχνης εκτείνεται πέρα από τις προθέσεις του παραγωγού του και δεν περιορίζεται από την μερικότητα κειμένων όπως αυτό.
Γεώργιος Μέριανος
About the Painted Impressions of Fire
The present works refer to and concern the pictorial representation of what we call fire. Their narrative unfolds through the correlation of the subject matter with the materials and techniques employed.
Charcoal, ash, and the marks of smoke hover between their literal existence as materials and their poetic potential within the realm of painting. They were never processed to maximize their function as pigments, as a commercial oil paint might be. Instead, they underwent a partial and selective treatment aimed at a dual purpose: to be applied to the painting surface as means of visualization and projection, while simultaneously retaining their presence. In other words, they exist as entities distinguished by their inherent, qualitative, formal characteristics, named and activated meaningfully as points. Beyond the potential contexts they may carry within their exhibition, they also testify, through their very essence, to the act of combustion and the loss of forms. Rather than being left to the earth to continue participating in the flow of nature, they are solidified as painterly traces of the theme of fire. Perhaps this solidification serves as a resistance to oblivion, to the periodic silencing of forest fires, and to the normalization of a cultural trauma experienced by a society that has been witnessing the loss of greenery for several years. In this particular work, a few discreet green touches have been added.
This text is an attempt to consciously articulate intentions. Fortunately, the interpretive power of observers and the essence of any work of art extend beyond the intentions of its creator and are not limited by the partiality of texts such as this.
Georgios Merianos