English text follows
International Ecclesiastical Organ Festival, Syros Island, Greece, August 18-23, 2025
Η αντίσταση ενός μαντολίνου στην φθορά, Κάρβουνο, στάχτη, τεχνική καπνίσματος από φλόγα και ακρυλικό χρώμα σε χαρτί, 32,1x21cm, 2025
/Mandolin's Resistance to Decay, charcoil, ash, fumage technique and acrylic paint on paper, 2025
Έκθεση ζωγραφικής «Η έκσταση της Αγίας Καικιλίας»
Η Αγία Καικιλία, προστάτιδα της μουσικής, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για καλλιτέχνες και συνθέτες. Στο έργο του Ραφαήλ «Η Έκσταση της Αγίας Καικιλίας», παρουσιάζεται με βλέμμα στραμμένο προς τον ουρανό, αγνοώντας τα γήινα μουσικά όργανα, αναζητώντας θεία έμπνευση. Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ ΑΝΩ, θα εκτεθεί στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Γεωργίου αντίγραφο του εμβληματικού πίνακα που ανήκει στη συλλογή της Καθολικής Επισκοπής Σύρου, συντηρημένο από την κ. Φλώρα Ιατροπούλου. Το έργο θα πλαισιωθεί από σύγχρονες ζωγραφικές δημιουργίες που θα συνδιαλλαγούν με την ερμηνεία του Ραφαέλο. Επιμέλεια έκθεσης: Αγνή Ρούσσου
Σημείωμα για τις ζωγραφικές επιλογές
Το αφήγημά του έργου προκύπτει απο τον συσχετισμό του θέματος με τα υλικά και τις τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν. Για την πραγμάτωσή του επιλέχθηκαν αποχρώσεις θερμών χρωμάτων σε αντιδιαστολή με την χρήση κάρβουνου, στάχτης και στιγμάτων καπνού από πραγματική φλόγα. Τα τελευταία, βρίσκονται μετέωρα ανάμεσα στην κυριολεξία τους, ως υλικά αυτά κάθ' αυτά και στην ποιητική τους δυναμική, που αποκτούν στο πλαίσιο αυτού που ονομάζουμε ζωγραφική. Εφαρμόστηκαν στην επιφάνεια με τρόπο ώστε να λειτουργούν ως μέσα εικονοποίησης και προβολής και ταυτόχρονα να συνεχίσουν να υπάρχουν ως παρουσίες. Δηλαδή, ως οντότητες που διακρίνονται από τα εγγενή, ποιοτικά μορφικά τους χαρακτηριστικά, ονομασμένες και ενεργοποιημένες νοηματικά, ως σημεία. Το φάσμα συμφραζομένων των υλικών αυτών, που μπορεί να φέρουν κατά την κοινωνία τους, στενεύει σε αυτά της καύσης και της απώλειας των μορφών όταν ειδωθεί το κάτω δεξιά μέρος του έργου. Στο σημείο αυτό το όριο του χαρτιού έχει καεί ολοκληρωτικά. Εκεί, το όριο αυτής της ζωγραφικής γλώσσας όπως και τα όρια του υλικού φανερώνουν ένα παράδοξο. Υπάρχουν για να πιστοποιήσουν την απουσία τους και να δηλώσουν την σκέψη της μέγιστης απώλειας. Έτσι, η μορφή του μαντολίνου, και όσων το περιβάλλουν, φανερώνονται μέσα σε ένα φάσμα διπόλου, από μία παράδοση και έναν τύπο συνείδησης προσφέροντας μία πιθανότητα θέασης όρθιου παρατηρητή. Αυτήν ανάμεσα στην "γη" και στον "ουρανό" εικάζοντας τα συμφραζόμενα.
Art Exhibition "The Ecstasy of Saint Cecilia"
Saint Cecilia, the patron saint of music, has been a wellspring of inspiration for artists and composers. In Raphael's work, "The Ecstasy of Saint Cecilia," she is depicted with her gaze turned skyward, oblivious to earthly musical instruments, in search of divine inspiration. Within the framework of the ANO Festival, a copy of this iconic painting, belonging to the collection of the Catholic Diocese of Syros and conserved by Ms. Flora Iatropoulou, will be exhibited in the Cathedral of Saint George. The work will be accompanied by contemporary paintings that engage in dialogue with Raphael's interpretation.
Exhibition Curator: Agni Roussou
Note on the pictorial choices
The narrative of the work emerges from the interplay between the subject matter and the materials and techniques used. For its realization, shades of warm colors were chosen, in contrast to the use of charcoal, ash, and smoke stains from an actual flame. The latter hover between their literal identity—as materials in their own right—and the poetic potential they acquire within the framework of what we call painting.
They were applied to the surface in such a way as to function both as means of depiction and projection, and at the same time to continue to exist as presences. That is, as entities distinguished by their inherent, qualitative, formal characteristics, named and activated in meaning, as signs.
The spectrum of connotations that these materials may carry through their association narrows to those of burning and the loss of forms, when one observes the lower right part of the work. In this point, the edge of the paper has been completely burned. There, the boundary of this pictorial language—as well as the limits of the material itself—reveal a paradox: they exist in order to attest to their own absence, and to signal the thought of ultimate loss.
Thus, the form of the mandolin, and of what surrounds it, emerges within a spectrum of polarity—between a tradition and a type of consciousness—offering a possible viewpoint for a standing observer: that between “earth” and “sky,” surmising the context.
Georgios Merianos