Κλιματική Αλλαγή, Έκθεση έργων 4ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού "Λουκά Βενετούλια", 2022
/ Climate Change, 4th Hellenic Competition in memory of Loukas Veneoulias, 2022
Πυρκαγιά, Ακρυλικα, κάρβουνο, τεχνική καπνίσματος και απανθρακωμένα τμήματα ξύλου σε χαρτί, 47,5 x 37,6 εκατοστά, 2022, Συλλογή Τελόγλειου Ιδρύματος Τεχνών
Fire, Acrylics, charcoil, fumage technique and charred pieces of wood on paper, 47,5x37,6 cm, 2022, Collection Of Telloglion Institute of Fine Arts Museum
English text follows
Για τις ζωγραφικές αποτυπώσεις της πυρκαγιάς
Τα παρόντα έργα αναφέρονται και αφορούν στη ζωγραφική αναπαράσταση αυτού που ονομάζουμε πυρκαγιά. Η ποιητική τους βασίζεται στις αναμορφώσεις του ξύλου κατά την καύση, που έχουν χρησιμοποιηθεί ως ζωγραφικά μέσα. Οι εικόνες είναι αποτυπωμένες πάνω σε χαρτί, παράγωγο του ξύλου με στάχτη και κάρβουνο παράγωγα της καύσης και της μερικής καύσης του ξύλου αντίστοιχα. Η εντύπωση του καπνού έχει αποτυπωθεί μέσω του ελεγχόμενου καψιματος του χαρτιού από πραγματική φλόγα, τεχνική φουμάζ, ενώ οι λευκές σπίθες έχουν προκύψει από το ξύσιμο και την αφαίρεση του υλικού. Έτσι προκύπτει ένα οπτικό ζωγραφικό ερέθισμα που έχει μετωνυμική σχέση με τα υλικά και τις τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν.
Το κάρβουνο, η στάχτη και τα στίγματα του καπνού βρίσκονται μετέωρα ανάμεσα στην κυριολεξία τους, ως υλικά αυτά κάθ' αυτά και στην ποιητική τους δυναμική, που αποκτούν στο πλαίσιο αυτού που ονομάζουμε ζωγραφική. Ποτέ δεν επεξεργάστηκαν ώστε να μπορέσουν να αποδώσουν το μέγιστο ως χρωστικές, όπως θα μπορούσε μία λαδομπογιά του εμπορίου. Πραγματοποιήθηκε μία μερική και διακριτική επεξεργασία που είχε σκοπό διττό. Να μπορέσουν να εφαρμοσθούν στην ζωγραφική λειτουργώντας ως μέσα εικονοποίησης και προβολής και ταυτόχρονα να συνεχίσουν να υπάρχουν ως παρουσίες. Δηλαδή, ως οντότητες που διακρίνονται από τα εγγενή, ποιοτικά μορφικά τους χαρακτηριστικά μαρτυρώντας μέσω της αίσθησής τους το γεγονός της καύσης και της απώλειας μορφών. Αντί λοιπόν να αφεθούν στην γη ώστε να συνεχίσουν να μετέχουν στην ροή της φύσης παγιώνονται ως ζωγραφικές αποτυπώσεις του θέματος της πυρκαγιάς. Ίσως η παγίωση αυτή, να αποτελέσει μία αντίσταση στην λήθη, στην περιοδική αποσιώπηση των πυρκαγιών των δασών και στην κανονικοποίησή ενός πολιτισμικού τραύματος μίας κοινωνίας που βιώνει εδώ και αρκετά χρόνια την απώλεια του πράσινου.
Στο συγκεκριμένο έργο έχουν προστεθεί διακριτικά ορισμένες πράσινες πινελιές.
About the Painted Impressions of Fire
The present works refer to and concern the pictorial representation of what we call fire. Their poetry is based on the transformations of wood during combustion, which have been used as painting media. The images are printed on paper, a derivative of wood, with ash and charcoal, derivatives of combustion and partial combustion of wood, respectively. The impression of smoke has been captured through the controlled burning of paper by a real flame, a fumage technique, while the white sparks have resulted from scratching and removal of material. This results in a visual painting stimulus that has a metonymical relationship with the materials and techniques used.
Charcoal, ash, and smoke spots are suspended between their literalness, as materials in themselves, and their poetic potential, which they acquire in the context of what we call painting. They were never processed so that they could maximize their potential as pigments, as could a commercial oil paint. A partial and discreet processing was carried out with a dual purpose. To be able to be applied in painting, functioning as means of visualization and projection, and at the same time to continue to exist as presences. In other words, as entities that are distinguished by their inherent, qualitative morphological characteristics, testifying through their sensation to the fact of combustion and the loss of forms. Instead of being left to the earth to continue to participate in the flow of nature, they are frozen as painted impressions of the theme of fire. Perhaps this freezing will constitute a resistance to oblivion, to the periodic silencing of forest fires, and to the normalization of a cultural trauma of a society that has been experiencing the loss of green for several years.
In this particular work, certain green brushstrokes have been subtly added.